Voor veel mensen staat de tango gelijk aan passie en vurigheid. Deze dans die wordt uitgevoerd door twee mensen straalt de zuidelijke sferen uit. Het is van oorsprong een sociale dans die rond 1880 is ontstaan langs de Rio de la Plata, een regio tussen Uruguay en Argentinië. Het was een dans die veelal werd uitgevoerd in de arme havengebieden, voornamelijk door de tot slaaf gemaakte Afrikaanse bevolkingsgroepen.

Ontstaan in de haven

Ook de plaatselijke bevolking voelde zich aangetrokken tot deze dans, waardoor het uiteindelijk een mix werd van de Afrikaanse Candombe, de Argentijnse Milonga en de Spaans-Cubaanse Habanera. De lokale ondernemers van de bordelen en bars in de haven namen speciale muzikanten in dienst, zodat de gasten de tango konden dansen op hun opzwepende muziek. Doordat er in de haven veel mensen kwamen uit allerlei windstreken van de wereld kon de verspreiding van deze dans over de rest van de wereld niet uitblijven. Natuurlijk bracht dat ook allerlei variaties op de dans met zich mee. Toch wordt de tango gezien als immaterieel cultureel erfgoed van Argentinië en Uruguay. UNESCO heeft voor deze twee landen de tango in 2009 op de UNESCO-lijst gezet.

De verschillende stijlen

Door de jaren heen zijn er verschillende stijlen ontwikkeld als het gaat om de tango. Niet alleen in Argentinië maar ook in de rest van de wereld. De twee voornaamste stijlen zijn wel de Argentijnse tango en de ballroom tango. Voor de Argentijnse tango heeft het even geduurd eer deze dans in Europa voet aan de grond kreeg. Pas in 1970 werd deze dans echt populair. Inmiddels zijn er tientallen dansscholen in Nederland waar men de Argentijnse tango kan leren. De ballroomtango is ook afgeleid van de Argentijnse tango, maar toch zijn er een aantal verschillen wat betreft het karakter van de dans. Ook wordt er iets andere muziek gebruikt voor de ballroom tango. De ballroom tango valt officieel onder het ballroomdiscipline. Het is één van de vijf standaard ballroomdansen.

De huidige tango

Rond 1920 werd de tango steeds populairder. Dit had ook te maken met het feit dat deze dans regelmatig werd geïntroduceerd in Hollywood films. De tango werd minder sensueel en meer gestileerd, zeker na de Engelse invloeden. De Italianen maakte de dans uiteindelijk weer sensueler, maar ook levendiger en sneller. Men ziet er de oorspronkelijke Argentijnse tango weer in terug.

De muziek

Meestal wordt er voor de tango een tweekwarts- of een vierkwartsmaat gebruikt. Het tempo ligt op 120 tot 130 tellen per minuut met harmonische cadensen. De toonsoort is meestal in mineur. Bij de ballroom tango gebruikt men eerder de tweekwartsmaat. Voor veel mensen is tangomuziek herkenbaar en een echte klassieker om de tango op te dansen is bijvoorbeeld het nummer ‘La Cumparsita’.